Του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
Ένα σύντομο σχόλιο στο διήγημα του Αλ. Παπαδιαμάντη : “Όνειρο στο κύμα”
του Σεραφείμ Κακούρα, φιλολόγου-καθηγητή
Ένα απ’ τα αριστουργήματα του Παπαδιαμάντη αποτελεί και το διήγημα « Όνειρο στο κύμα». Εδώ ο συγγραφέας παρουσιάζει σε πρώτο πρόσωπο μια ιστορία όπου ο ίδιος προβάλλει ως ένας απ’ τους κεντρικούς ήρωες. Έτσι το διήγημα αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί «αυτοβιογραφικό» ή καλύτερα, να πούμε, «αυτοψυχογραφικό», χρήσιμο για την εξαγωγή συμπερασμάτων που αφορούν τη ζωή του συγγραφέα, ερωτική και μη, την προσωπικότητα και τη δοκιμασία του ηθικού του κόσμου, καθώς αυτός δοκιμάζεται απ’ τον κρυφό κι ανικανοποίητο ερωτισμό, απ’ τα πάθη κι απ’ τις επιβουλές του «Πονηρού». Όλα αυτά ιστορεί ο συγγραφέας ανατρέχοντας στα παιδικά του χρόνια αναπολώντας και ζωντανεύοντας αλησμόνητες παιδικές μνήμες που γυρνάνε και ξαναγυρνάνε στη σκέψη του και του κρατάνε συντροφιά στην ατέλειωτη μοναξιά του. Κι όταν πια η νοσταλγία κι ο καημός του τον πνίγουν, πιάνει την πένα και τα ξεδιπλώνει σε διηγήματα, όπως αυτό και τόσα άλλα ακόμη, ντυμένα με τα θρησκευτικά του βιώματα, τις μικροχαρές της ζωής, τα βάσανα και τους καημούς του...