Αθανασία

Το έργο του δημιουργού τα αισθήματα
απαθανατίζει
Την αθέατη ομορφιά που κρύβεται
στην ψυχή του
Και μόνο αυτή την αφουγκράζεται
Όταν τη σιωπή της διαταράζει
Και γίνεται ήχος μουσικής
τις στιγμές για να γοητεύσει...

Δεν το τρομάζει
η απειλή της ιστορίας
Αν μαζί της δε μεγάλωσε
Αποξενώνεται απ' την υπόστασή του
Γίνεται αστραπή
που σκίζει τα σκοτάδια των αιώνων
Προτού αυτοί το ανακαλύψουν
το υμνήσουν και μπροστά του υποκλιθούν

Όσοι το κοιτάζουν
δίχως μαζί του να μάθουν να μιλούν
Την αξία του δεν ξέρουν
Και μόνοι τους να την εκτιμήσουν δε μπορούν
Όσο και να θέλουν και να προσπαθούν
και τη σοφία τους να συμβουλεύονται.

Κάρολος Μεσσηνέζης