Βρίσκουνε,
του σώματος την ένωση με την ψυχή
ως του πόνου την αιτία
Που για μιαν απουσία του παντοτινή
Μοναχά τα πνεύματα
θα 'πρεπε να ζούνε
ως του πόνου την αιτία
Που για μιαν απουσία του παντοτινή
Μοναχά τα πνεύματα
θα 'πρεπε να ζούνε
Στη
σάρκα χρεώνουν
όλες τις θολές αντιλήψεις
Τη λύπη που τον πόνο ακολουθεί
απ' την αρμονία θέλουν να γεννιέται
Την ιδέα του κακού
απ' την ιδανική αλήθεια να ξεπηδάει...
όλες τις θολές αντιλήψεις
Τη λύπη που τον πόνο ακολουθεί
απ' την αρμονία θέλουν να γεννιέται
Την ιδέα του κακού
απ' την ιδανική αλήθεια να ξεπηδάει...
Και
βάζουν τη σκέψη σ' αυτή την περιπλάνηση
Που βλέπει του πόνου την ανυπαρξία
μέσα σε σώματα ιδανικά
όπου τα πνεύματα θα κατοικούν
τα μη πεπερασμένα και τα αιώνια
Που βλέπει του πόνου την ανυπαρξία
μέσα σε σώματα ιδανικά
όπου τα πνεύματα θα κατοικούν
τα μη πεπερασμένα και τα αιώνια
Βλέπουν
των πνευμάτων την ένωση μέσα στα σώματα
δίχως η αρμονία να τη ζηλεύει
Και τη λύπη να την ακολουθεί
Το κακό να προαισθάνεται μια αλλιώτικη χαρά
Που δεν θα 'ναι όπως οι άλλες μικρή κι αδύνατη
μπροστά στον πόνο.
δίχως η αρμονία να τη ζηλεύει
Και τη λύπη να την ακολουθεί
Το κακό να προαισθάνεται μια αλλιώτικη χαρά
Που δεν θα 'ναι όπως οι άλλες μικρή κι αδύνατη
μπροστά στον πόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου