Τιμωρία

Η αμφιβολία του νου, η υποψία της ψυχής
όταν απ' το άγνωστο εκπορεύονται
Καταδικάζουν τη συνείδηση
Να ζει στη φυλακή της
Δίχως να το καταλαβαίνει

Της υπερβολής το φορτίο να κουβαλάει
Για της φιλοδοξίας το χατίρι...

Την υπόσταση να πολεμάει, την ευγένεια
έχοντας σύμμαχο
Τα κατορθώματά της ν' αγνοεί, τις θυσίες της
ν' αποστρέφεται

Την αρετή να καμαρώνει μέσα απ' της αβύσσου
τα σκοτάδια
Την αξία να χειροκροτεί απ' της υπέρβασης
τα ύψη
Την αλήθεια να υποτιμάει, που η σοφία την εξυψώνει
Τη δικαιοσύνη να εμπιστεύεται, όταν τα λάθη της
ξεχνάει
Στης υπεροχής την πέτρα
ν' απιθώνει της γνώσης τα βασίλεια
Με τα δαφνόφυλλα της νίκης
να στεφανώνει του χρόνου την ενοχή.

Κάρολος Μεσσηνέζης