Ο έρωτας της φαντασίας

Αν ό,τι επιθυμώ το αποστρέφομαι
Τις αγάπες μου με αδιαφορία .
τις περιβάλλω
Στους βυθούς βρίσκομαι, όταν στους ουρανούς
καλπάζω

Απομακρύνομαι από κει
που πλησιάζω
Βλέπω την αλήθεια λέξη κενή
να καταντάει...

Δίχως όμως να πεθαίνει
Τη δυστυχία δίχως λύπη
δίχως βάσανα ν' απομένει
Την ελευθερία υποταγή
σκλαβιά να γίνεται
Το δρόμο τέλος κι αρχή να μην έχει
Το χρόνο δίχως διάρκεια
να κυλάει

Τότε ο νους μου
στην υπέρβαση ταξιδεύει
Τις νεκρές του στιγμές δεν ζει
Σαν το φως του
το σκοτάδι εμπιστεύεται.

Κάρολος Μεσσηνέζης