Γαλάζιος ουρανός

Αγάπες που ζήσατε στα πέτρινα χρόνια
Ανησυχίες που διαταράξατε
τον ύπνο της ψυχής
Σκοτωμένα όνειρα
απ' τους κεραυνούς της αλήθειας
Δόξες που στεφανώσατε τους μάρτυρες της αρετής

Πληγές μου ανοίξατε, αλλά σας άφησα
και γίνατε γαλάζιος ουρανός...

Στο αόρατο τοπίο της συνείδησής μου
Κι αξιώθηκα της ζωής την εύνοια
Αφού με τ' άνθη της λησμονιάς
στόλισα της λεπτομέρειες
Κι απελευθερώθηκε όλο του νου το μεγαλείο

Φωνές που δεν σας άκουσαν οι αιώνες
Λόγια που δεν σας κατάλαβαν οι εποχές

Με κάνατε να νιώσω
την πιο παράξενη χαρά

Μες στη μεγάλη δυστυχία
Ν' ανακαλύψω την αμαρτία του αναμάρτητου
Την ενοχή του αθώου

Κάρολος Μεσσηνέζης