Κάποτε
αρθρώνουμε λέξεις
που στο νου παράξενες φαίνονται
Κλείνουν νοήματα
που σ' αναρίθμητες σελίδες δεν χωράνε
Προκαλούν την ιστορία
να ξεθάψει τα ιερά παιδιά της
Για να κριθούν πιο δίκαια τη νέα εποχή...
που στο νου παράξενες φαίνονται
Κλείνουν νοήματα
που σ' αναρίθμητες σελίδες δεν χωράνε
Προκαλούν την ιστορία
να ξεθάψει τα ιερά παιδιά της
Για να κριθούν πιο δίκαια τη νέα εποχή...
Σ'
όλο τον κόσμο απευθύνονται
και του ζητούν τη φιλοσοφία του ν' αλλάξει
Να βρει άλλα οράματα
άλλα ιδανικά
και του ζητούν τη φιλοσοφία του ν' αλλάξει
Να βρει άλλα οράματα
άλλα ιδανικά
Πάνω
σε νέα θεμέλια την πίστη του
να χτίσει, όλες τις προκαταλήψεις να ξορκίσει
Τις αλήθειες που αβάσταχτα τον κουράσανε
Να καταργήσει, κι ακάθεκτος προς τις μακρινές
του πολιτείες να προχωρήσει
Της γερασμένης σοφίας τα δεσμά αποτινάσσοντας
να χτίσει, όλες τις προκαταλήψεις να ξορκίσει
Τις αλήθειες που αβάσταχτα τον κουράσανε
Να καταργήσει, κι ακάθεκτος προς τις μακρινές
του πολιτείες να προχωρήσει
Της γερασμένης σοφίας τα δεσμά αποτινάσσοντας
Πόλεμο
στην ελευθερία να κηρύξει, και μέσα απ' τις φυλακές
της εύνοιας μιαν άλλη ν' αναζητήσει
Που δεν θα του παραστέκεται
Δεν θα τον αγαπάει
Την τροχιά του μέλλοντός του
στην ιστορία να εμπιστευθεί
της εύνοιας μιαν άλλη ν' αναζητήσει
Που δεν θα του παραστέκεται
Δεν θα τον αγαπάει
Την τροχιά του μέλλοντός του
στην ιστορία να εμπιστευθεί
Τη
νέα ομορφιά να προσκυνήσει
που απ' το κακό θα ξεπηδάει
Με το τίποτα θα συμφιλιώνεται
Και θα σκοτώνει τη μοναξιά.
που απ' το κακό θα ξεπηδάει
Με το τίποτα θα συμφιλιώνεται
Και θα σκοτώνει τη μοναξιά.
Κάρολος Μεσσηνέζης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου