Παραζάλη

Μακρινές εποχές
ξεχασμένες φυσιογνωμίες
Φωνούλες γλυκές, που ο ανελέητος χρόνος
σας έκανε αστρικές σιωπές
Το δρόμο προς το μέλλον μου δείχνετε
Έξω απ' την ιστορία με κρατάτε

Απ' τις ενοχές μ' ελευθερώνετε
όταν τη μοίρα μου ηγεμονεύω
Και σύντροφος ιδεατός της αδελφοσύνης γίνομαι...

Τα κατορθώματα για ν' απαρνηθώ Το θαύμα να πλησιάσω

Μου παρασταθήκατε
Όταν την ελευθερία έβαλα στους αντίποδες του θανάτου
Τις αντοχές μου μέτρησα
Προτού στο Γολγοθά μου ανεβώ
Και στο θρόνο μου καθίσω
Την περηφάνια ξεγελώντας
Την ηδονή της οργής παραμερίζοντας
Τον ήρωα, που κρύβονταν
μέσα μου, έδιωξα

Τις στιγμές που εξαγιάζεται η ζωή
ακύρωσα
Παρηγοριές της ψυχής μου.

Κάρολος Μεσσηνέζης