Ο τίμιος ιδρώτας του εργατοπατέρα ή η ιδιωτικοποίηση του λιμανιού του Πειραιά

Όταν οι Κινέζοι ετοίμαζαν τις βαλίτσες τους για τον Πειραιά, η ελληνική αριστερά και ο πρόεδρος της Διεθνούς των σοσιαλιστών Γιώργος Παπανδρέου, είχαν σηκώσει το λάβαρο της επανάστασης. Σήμερα τα νούμερα μας λένε ότι λόγω της ιδιωτικοποίησης η κίνηση στο λιμάνι έχεις διπλασιαστεί. Κέρδισε η Cosco, ο ΟΛΠ και το ελληνικό δημόσιο. Μένει, μία δημόσια συγνώμη από όσους είχαν τότε χαλάσει τον κόσμο για να μην περάσει η νεοφιλελεύθερη πολιτική...
Τότε είχαν προβάλει σθεναρή αντίσταση οι εργατοπατέρες του λιμανιού, επειδή ήθελαν να μην αλλάξει το παραμικρό στον Πειραιά. Η ζωή κυλούσε γι΄ αυτούς ευχάριστα κι ανεξάρτητα από ποια κυβέρνηση θα ήταν στα πράγματα. Ήταν αρκετό να μην διαταραχτούν οι ισορροπίες στο λιμάνι.

Κάτι ανάλογο είχε συμβεί και στο παρελθόν με τον ΟΤΕ. Και τότε οι εργατοπατέρες είχαν προτάξει τα στήθη τους  με αίτημα να μην περάσει η ιδιωτικοποίηση. Και τότε η αριστερά είχε ταχτεί στο πλευρό τους, καταγγέλλοντας το «ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας». Σήμερα, έχοντας μία απόσταση από τα γεγονότα, δεν νομίζουμε ότι υπάρχει Έλληνας που να υποστηρίζει ότι κακώς ιδιωτικοποιήθηκε ο ΟΤΕ.

Σήμερα βρισκόμαστε σε ένα ακόμη κρίσιμο σταυροδρόμι. Ίσως να μην είχαμε φτάσει  στο χείλος της καταστροφής αν είχαν πράγματι εφαρμοστεί «νεοφιλελεύθερες συνταγές». Κάτι που τελικά δεν συνέβη, με αποτέλεσμα σε κάθε ιδιωτικοποίηση να κινδυνεύει να πέσει η κυβέρνηση! Τόσο ισχυρές είναι οι αντιστάσεις των κρατικοδίαιτων. Κι όμως! Στις παλιότερες ιδιωτικοποιήσεις δεν έγινε κάτι κακό. Το αντίθετο! Ο ανταγωνισμός  δημιούργησε ανάπτυξη και νέες θέσεις εργασίας, ενώ οι καταναλωτές απόλαυσαν καλύτερες υπηρεσίες.

Θα μπορούσε κανείς να συζητήσει για το αν θα έπρεπε να ιδιωτικοποιηθεί η ΕΥΔΑΠ. Υπό την έννοια ότι πρόκειται για ένα μονοπώλιο. Είναι σχεδόν αδύνατον να δημιουργηθεί ένα παράλληλο δίκτυο. Η ίδια συζήτηση θα μπορούσε να ανοίξει και για το δίκτυο της ΔΕΗ. Αντίθετα, δεν καταλαβαίνουμε για ποιόν λόγο θα πρέπει όλα τα εργοστάσια παραγωγής να ανήκουν στην ΔΕΗ. Τέλος πάντων, υπάρχουν σημεία στα οποία μπορεί κανείς να συζητήσει και να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει. Αλλά αυτή η εξ΄ ορισμού αντίδραση της αριστεράς σε οποιαδήποτε ιδιωτικοποίηση είναι πλέον γραφική. 

Οι διαφορετικές απόψεις είναι χρήσιμες. Όπως χρήσιμο είναι μετά από μία αντιπαράθεση να κρίνουμε ποιος είχε δίκιο και ποιος είχε άδικο. Κι η αλήθεια είναι ότι μέχρι σήμερα σε όσες ιδιωτικοποιήσεις αντιτάχθηκε η αριστερά είχε άδικο.  Αυτό τουλάχιστον δείχνουν τα νούμερα. Έχει κανείς διάθεση να τα αμφισβητήσει;  Το ερώτημα είναι ποιόν εξυπηρετούσε η άρνηση που εκδηλώθηκε, τόσο στην περίπτωση του λιμανιού όσο και σε εκείνη του ΟΤΕ. Τον τίμιο ιδρώτα του εργαζομένου; Σίγουρα όχι. Τον τίμιο ιδρώτα του εργατοπατέρα; Απ’ ό,τι φαίνεται, ναι. Ας το πουν, όμως. Δεν είναι κακό να αντιπροσωπεύει κανείς  την τάξη των εργατοπατέρων!  Κάποιος θα πρέπει να εκφράζει και τα δικά τους συμφέροντα.

Θανάσης Μαυρίδης
Πηγή:www.capital.gr 3 – 10 – 2012