Του ύπνου τα σύνορα

Κάποιο αντίκρισμα
πρέπει να' χουν οι στιγμές
στις μακρινές μου πολιτείες
Και μια δύναμη εκεί νοητά να με κρατάει
Που τον κόσμο θα μπορούσε ν' αλλάζει
Τη ζωή προεκτείνοντας
μέσα στο θάνατο

Και να με κάνει αιώνιο
για τον εαυτό μου
ταξιδιώτη του απείρου...

Που το χρόνο μου θα ξόδευα
σ' ένα σκοπό
στης άλλης μου υπόστασης τη λάμψη

Και μες στη ζωή την αιώνια
ουράνιος να γίνομαι
Δίχως να το γνωρίζω
Πέρα απ' τη φθορά
να κατοικώ

Και να μην εύχομαι να είναι του θανάτου
η κραυγή φωνή λυπητερή
Της πικρής μου γνώσης
Κι ο θρήνος τραγούδι
για μια νέα αρχή
στης ζωής τη διάρκεια.

Κάρολος Μεσσηνέζης