Χαράζει

Είμαι τυχερός που άκουσα
Ζωής αγέρα να φυσάει
μπροστά στο άγριο κύμα
Το δάκρυ σβήνοντας στης πίκρας το χαμόγελο
Σαν πουλάκι προς τον εαυτό μου
θα πετάξω

Μέσ' απ' τις φλόγες θα περάσω καβαλάρης λαμπρός
και στους ουρανούς μου θ' ανεβώ...

Απ' τη φωτιά
Θα βγαίνει της ζωής
το πάθος
Που θ' αποκαθηλώνει του ολέθρου τη σκιά απ' της γης
το πρόσωπο

Στα τάρταρα τον ήλιο
θ' αναζητώ
Το χάρο θα ταπεινώνω
Στην αγκαλιά του φίλου
και στου εχθρού την απειλή
Τον άφραχτο πόνο
που στης ψυχής τα βάθη φτάνει
Σε μια γωνιά του χρόνου θ' αφήνω...

 
Κάρολος Μεσσηνέζης