Έκρηξη

Κάτω απ' τον δικό μου ουρανό νιώθω κάτι μεγάλο
να βγαίνει απ' την ψυχή
Που δεν έχει καταγωγή και προς το άγνωστο προχωρεί
Για να βρει εκείνο που δεν ζητά και που δεν ξέρει
που μορφή δεν έχει
Η στέρηση το θρέφει, όπως το τίποτα την καλοσύνη

Πιο βαθιά απ' τις ιδέες φτάνει, πιο πέρα απ' τη ζωή
Και νόημα δεν βρίσκει, παρά μόνο στην υπόσταση
που του είναι ξένη...

Την απόσταση εμπιστεύεται, τον ουρανό δοξάζει
δεν έχει επιστροφή
Απόλυτο ο αόρατος στόχος του
το κάνει

Με τίποτα δεν μοιάζει, όχι γιατί δεν θέλει
ή δεν μπορεί
Αλλά γιατί έξω απ' το φως και το σκοτάδι
αγκαλιάζει ό,τι αντίκρισμα δεν έχει
στο νου και στην ψυχή
Και μου φέρνει της έκπτωσής μου το προμήνυμα
Ώστε να την προλάβω

Για να παραμείνω άνθρωπος
Που θα πει, πως τότε θα πιστέψω
ότι είμαι δυστυχής
Κάτω απ' των πραγμάτων την απειλή
μες στου κακού τα βασίλεια.

Κάρολος Μεσσηνέζης