«Λύθηκε» ο γρίφος του χαμένου νερού στην άνοδο της στάθμης των ωκεανών

Το νερό που αντλείται για άρδευση τελικά εξατμίζεται και πέφτει ως βροχή στους ωκεανούς

Η απάντηση εκεί κάτω

 

Η άντληση των υπόγειων υδάτων σε μαζική κλίμακα μπορεί να εξηγήσει γιατί η παρατηρούμενη άνοδος της στάθμης των ωκεανών είναι μεγαλύτερη από ό,τι προβλέπουν οι κλιματολόγοι, εκτιμούν υδρολόγοι στην Ιαπωνία, οι οποίοι φαίνεται ότι έλυσαν το μεγάλο, παλιό μυστήριο.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, η στάθμη των θαλασσών ανέβαινε κατά 1,8 χιλιοστά το χρόνο, κατά μέσο όρο, το διάστημα 1961-2003...

Και το μεγάλο ερώτημα είναι το κατά πόσο η άνοδος αυτή οφείλεται στην κλιματική αλλαγή.

Σύμφωνα με την εγκυρότερη διαθέσιμη εκτίμηση, την οποία δημοσίευσε το 2007 η Διακυβερνητική Επιτροπή του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή, η διαστολή του νερού λόγω της αύξησης της θερμοκρασίας, σε συνδυασμό με το λιώσιμο των παγετώνων, προκαλεί άνοδο της στάθμης κατά 1,1 χιλιοστά το χρόνο.

Αυτό σημαίνει ότι το υπόλοιπο της ανόδου, δηλαδή 0,7 χιλιοστά το χρόνο, δεν είχε εξηγηθεί μέχρι σήμερα και αποτελούσε μεγάλο μυστήριο για τους κλιματολόγους και τους υδρολόγους. Είναι άραγε ανακριβή τα δεδομένα που συγκέντρωσε ο ΟΗΕ, ή μήπως υπάρχει και κάποια άλλη πηγή νερού που δεν είχε ληφθεί υπόψη;

Τώρα, έρευνα που δημοσιεύεται στο Nature Geoscience υποστηρίζει ότι βρήκε την απάντηση. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Τόκιο εκτιμούν ότι το επιπλέον νερό που λείπει αντιστοιχεί σχεδόν ακριβώς στο νερό που αντλείται για άρδευση και ύδρευση.

Το νερό που αντλείται από τους υδροφόρους ορίζοντες, τα ποτάμια και τις λίμνες, τελικά είτε εξατμίζεται και πέφτει στη θάλασσα ως βροχή, είτε απορρέει απευθείας στη θάλασσα μέσω των ποταμών και ανεβάζει έτσι τη στάθμη. Και, στις περισσότερες περιπτώσεις, το νερό αυτό δεν αναπληρώνεται, δηλαδή δεν ολοκληρώνει τον κύκλο για να επιστρέψει από τους ωκεανούς στους υδροφόρους ορίζοντες και τους ταμιευτήρες.

«Η μη βιώσιμη χρήση των υπόγειων υδάτων, η χρήση τεχνητών ταμιευτήρων, οι αλλαγές στα χερσαία αποθέματα νερού λόγω κλιματικής αλλαγής, και η απώλεια νερού από τις κλειστές λεκάνες, συμβάλλουν στην άνοδο της στάθμης κατά 0,77 χιλιοστά το χρόνο» γράφει η ομάδα του Δρ Γιάντου Ποκρέλ.

Οι ερευνητές δηλώνουν μάλιστα «έκπληκτοι» με το πόσο καλά εξηγεί η εκτίμησή τους τη διαφορά ανάμεσα στην παρατηρούμενη άνοδο της στάθμης και την εκτίμηση του ΟΗΕ.

Ο ρόλος των χερσαίων αποθεμάτων νερού είχε βέβαια εκτιμηθεί και παλαιότερα, ωστόσο στις προηγούμενες μελέτες οι επιστήμονες εκτιμούσαν ότι τα φράγματα και οι τεχνητές λίμνες, οι οποίες εμποδίζουν τη φυσική ροή του νερού προς τη θάλασσα, αντιστάθμιζαν την αύξηση της απορροής λόγω της άντλησης των υπόγειων υδάτων.

Η νέα μελέτη καθιστά τώρα σαφές ότι αυτό δεν ισχύει. Στο ίδιο συμπέρασμα με την ιαπωνική μελέτη, εξάλλου, κατέληγε και μια προηγούμενη έρευνα του Πανεπιστημίου της Ουτρέχτης στην Ολλανδία. Η έρευνα αυτή εκτιμούσε ότι η άντληση των υπόγειων υδάτων ανεβάζει τη στάθμη κατά 0,57 χιλιοστά το χρόνο.

Το νούμερο αυτό είναι βέβαια αρκετά μικρότερο από τα 0,77 χιλιοστά το χρόνο που υπολογίζουν οι Ιάπωνες ερευνητές, ωστόσο η διαφορά οφείλεται πιθανότατα στο γεγονός ότι οι δύο μελέτες βασίστηκαν σε διαφορετικά σετ δεδομένων.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press 21 – 5 – 2012