Καρλ Λιούις:Τα 9 Ολυμπιακά μετάλλια

Ο Καρλ Λιούις αποτελεί έναν από τους πιο γνωστούς και αγαπητούς ολυμπιονίκες όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο καταφέρνοντας να πρωταγωνιστήσει στον στίβο από το 1979 έως το 1996 αποκτώντας εννέα ολυμπιακά μετάλλια.

Η αλήθεια είναι ότι η τεράστια επιτυχία του να καταφέρει να κερδίσει το 1984 τέσσερα χρυσά ολυμπιακά μετάλλια, στα 100 μέτρα ανδρών, στα 200 μέτρα, στο άλμα εις μήκος και στη σκυταλοδρομία 4χ100 ισοδυναμεί με τον αθλητικό άθλο του Jesse Owens στους Ολυμπιακούς του 1936...
Μάλιστα έχει ψηφιστεί ως Αθλητής του Αιώνα από την Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) και βλέποντας την πορεία του όχι άδικα, ενώ έχει αποτελέσει έμπνευση για πλήθος νέων αθλητών του στίβου.

Μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο το 1979, ο Λιούις αφιέρωσε όλο του το είναι στο στίβο με στόχο να γίνει απαγγελματίας αθλητής αν και μέχρι τότε όλοι οι αθλητές ασχολούνταν ερασιτεχνικά με τον πρωταθλητισμό, εκείνος ήθελε να καταφέρει να μπορεί να βγάζει τα προς το ζην από αυτό που ήξερε να κάνει καλύτερα. Μάλιστα κατά τη διάρκεια της καριέρας του προσπάθησε να προωθήσει την ιδέα του επαγγελματικού αθλητισμού.

Ήδη από το 1980 ο Λιούις ήταν έτοιμος να λάβει μέρος στην ολυμπιακή αποστολή των ΗΠΑ αλλά το μποϊκοτάζ της χώρας του στην εισβολή της Σοβιετικής Ένωσης στο Αφγανιστάν σταμάτησαν το ολυμπιακό του όνειρο.

Την δεκαετία του 1980 ο Λιούις έκανε τεράστια πρόοδο τόσο στο άλμα όσο και στα 100 μέτρα. Έσπασε το φράγμα των 10 δευτερολέπτων στα 100 μέτρα ενώ κατάφερε να κάνει άλματα πάνω από 8,50 μέτρα σε ορισμένες περιπτώσεις, ερχόμενος όλο και πιο κοντά στο κορυφαίο άλμα του Bob Beaumon που πέτυχε στους Ολυμπιακούς του 1968 σημειώνοντας επίδοση 8,9 μέτρων.

Η επιβεβαίωση της καταπληκτικής του φόρμας ήρθε αρχικά στο ενακτήριο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1983 όπου ο Καρλ Λιούις κατάφερε να αποσπάσει τρία χρυσά μετάλλια στα 100 και τα 200 μέτρα αλλά και στο άλμα εις μήκος θέτοντας τον εαυτό του ανάμεσα στην ελίτ των αθλητών του στίβου εκείνης της περιόδου.

Οι Ολυμπιακοί του 1984 δεν ήταν μακρυά και ο Λιούις είχε καταφέρει να στρέψει την προσοχή των συμπατριωτών του επάνω του πριν ακόμα αγωνιστεί.

Τα προγνωστικά και όσοι πίστευαν στις δυνατότητές του δεν διαψεύστηκαν καθώς κατάφερε να πετύχει τέσσερα ολυμπιακά μετάλλια στα 100 μέτρα ανδρών, στα 200, στο άλμα εις μήκος αλλά και στη σκυταλοδρομία 4x100 ισοφαρίζοντας τα 4 χρυσά μετάλλια που είχε καταφέρει να αποσπάσει και ο Jesse Owens το 1936.

Η επιτυχία του ήταν αξιοσημείωτη ωστόσο η δημοτίκότητά του δεν έφτασε στο σημείο που εκείνος θα επιθυμούσε για τις διακρίσεις που είχε σημειώσει, ενώ αρκετοί ήταν εκείνοι που άσκησαν κριτική στην απόφασή του να μην εκτελέσει τις τελευταίες τέσσερεις προσπάθειές του στο άλμα όπου θα είχε περιθώρια ακόμα και να ισοφαρίσει το ρεκόρ του Beamon.

Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες, ο Καναδός Μπεν Τζόνσον εμφανίστηκε στα αθλητικά δρώμενα ως ο μεγαλύτερος αντίπαλος του Λιούις και φυσικά τα μέσα ενημέρωσης δεν θα μπορούσαν να μην τροφοδοτήσουν την κόντρα τους. Εξάλλου, ο Κάρλ Λιούις είχε ισχυριστεί ότι οι επιδόσεις του Τζόνσον και η ταχεία του άνοδος δεν ήταν εφικτό να συμβούν παρά μόνο με τη χρήση απαγορευμένων ουσιών, κάτι ωστόσο που διέψευδε το επιτελείο του Καναδού πρωταθλητή.

Ο τελικός των 100 μέτρων στη Σεούλ το 1988 ήταν μία από τις πολυαναμενόμενες κούρσες καθώς οι αντίπαλοι Λιούις και Τζόνσον θα έρχονταν αντιμέτωποι. Στην διάσημη αυτή κούρσα στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων ο Τζόνσον κατάφερε να κερδίσει τον Λιούις σημειώνοντας παγκόσμιο ρεκόρ με επίδοση 9,79 δευτερόλεπτα, ενώ ο Λιούις τερμάτισε δεύτερος σημειώνοντας ρεκόρ Αμερικής με επίδοση 9,92 δεύτερα.

Τρεις μέρες αργότερα ωστόσο, ο Τζόνσον βρέθηκε θετικός στη χρήση στεροειδών με απότέλεσμα να του αφαιρεθεί το χρυσό μετάλλιο, το οποίο πέρασε στην κατοχή του Καρλ Λιούις. Το Ολυμπιακό Κίνημα είχε δεχτεί ένα από τα μεγαλύτερα πλήγματα και ο Τζόνσον παραδέχτηκε την μακροπρόθεσμη χρήση αναβολικών ύστερα από έρευνα που διεξήχθει το 1989.

Το 1991 ωστόσο ο Λιούις θα βρισκόταν αντιμέτωπος αυτή τη φορά με τον κορυφαίο άλτη Mike Powell στο Παγκόσμιο εκείνης της χρονιάς. Και οι δύο βρίσκονταν σε εξαιρετική φυσική κατάσταση σημειώνοντας εξαιρετικά προσωπικά ρεκόρ. Η κατάληξη του αγώνα βρήκε τον Λιούις να σημειώνει την επίδοση των 8,83 μέτρων πολύ κοντά στην επίδοση του Beamon αλλά ο Powell δεν είχε έρθει για να χάσει. Τελικά το άλμα του Powell θα του χάριζε όχι μόνο το χρυσό αλλά και την κατάρριψη του ρεκόρ που επί χρόνια kaτείχε ο Beamon κατορθώνοντας να κάνει άλμα χωρίς ευνοϊκό άνεμο 8,95 μέτρων αφήνοντας στη δεύτερη θέση τον εξαιρετικό κατά τα άλλα Λιούις.

Από το 1990 ο Λιούις υιοθέτησε μια χορτοφαγική δίαιτα υποστηρίζοντας ότι έτσι κατάφερε να έχει εξαιρετική φυσική κατάσταση ακόμα και στη δύση της καριέρας του και πράγματι οι επιδόσεις του ήταν πάντα υψηλές ακόμα και λίγο πριν αποχωρήσει από την ενεργό δράση.

Στους Ολυμπιακούς του 1992 ο μεγάλος αθλητής και παράδειγμα για τους νεότερους αθλητές του στίβου κατάφερε να αποσπάσει το ασημένιο μετάλλιο στο μήκος ενώ οι επιδόσεις του δεν ήταν εκείνες που θα ήθελε για τα 100 μέτρα.

Στους τελευταίους του ωστόσο, Ολυπιακούς Αγώνες το 1996 στην Ατλάντα ο Λιούις κατάφερε σε ηλικία 35 ετών να κερδίσει το τελευταίο και ένατο Ολυμπιακό του χρυσό μετάλλιο στο μήκος, ενώ αν είχε συμμετάσχει και στην σκυταλοδρομία 4x100 θα είχε πολλές ελπίδες να κέρδιζε και το δέκατο Ολυμπιακό του μετάλλιο κάτι που ωστόσο δεν επετεύχθει.

Αν και αποσύρθηκε από τα στάδια το 1996 ο Καρλ Λιούις δεν σταμάτησε να κάνει αισθητή την παρουσία του τόσο συμμετέχοντας σε αρκετές ταινίες όσο και με την δημιουργία της δικής του φίρμας για επαγγελματίες αθλητές με προϊόντα φυσικής κατάστασης αλλά και αθλητικού εξοπλισμού, ενώ παραμένει εξαιρετικά ενεργός σε φιλανθρωπικές δράσεις.

Αν και έχουν περάσει αρκετές Ολυμπιάδες από τότε που μεσουρανούσε αποτελεί μέχρι και σήμερα μια σημαντική αθλητική προσωπικότητα αν σκεφτεί κανείς ότι υπήρξε ένας αθλητής που δεν ξεκίνησε έχοντας εξαιρετικό ταλέντο αλλά εξαιρετική υπομονή και επιμονή στους στόχους που είχε θέσει από μικρή ηλικία.
Πηγή:www.capital.gr 11 – 8 – 2012