Θανάσης Μαυρίδης
Τόσο καιρό ακούμε τους άσχετους να κατηγορούν τους Ευρωπαίους για τοκογλυφία, όταν η Ευρώπη μας δανείζει κάτω από 2% το χρόνο. Αυτό το λένε τοκογλυφία. Την ίδια ώρα θεωρούν εθνικά υπερήφανη πολιτική να δανειστούμε από Ρώσους, Κινέζους και Βραζιλιάνους. Πέρα από το γεγονός ότι δεν τους ρώτησε κάποιος όλους αυτούς αν είναι διατεθειμένοι να μας δανείσουν, δεν μας έχουν πει από ποιο επίπεδο δανεισμού και κάτω παύει να είναι κάποιος τοκογλύφος.
Στο μεταξύ, όσοι αμφισβητούν την πραγματικότητα ας κάνουν τον κόπο να μελετήσουν τη στάση αυτών των χωρών στο ΔΝΤ. Είναι οι πιο σκληροί μας επικριτές. Και θα έρθουν αυτοί να αντικαταστήσουν τα χαμηλότοκα δάνεια της Ευρώπης; Να κάνουν το ελληνικό πρόβλημα δικό τους, όταν αυτή τη στιγμή είναι ένα καθαρά ευρωπαϊκό πρόβλημα; Ποιος φωτεινός εγκέφαλος το σκέφτηκε;
Ακούμε, επίσης, διαφόρους να ευαγγελίζονται ότι θα αυξήσουν μισθούς και συντάξεις. Μιλάμε για παντελώς ανίδεους ή πολιτικούς απατεώνες. Να προσπεράσουμε το γεγονός ότι κάθε απασχολούμενος στον ιδιωτικό τομέα καλείται να συντηρήσει με την εργασία του έναν συνταξιούχο ή δημόσιο υπάλληλο. Και να ρωτήσουμε ευθέως: Που θα βρείτε τα λεφτά για να κάνετε τέτοιου είδους παροχές;
Η απάντηση σε κάθε ερώτηση για το που θα βρουν τα λεφτά για να κάνουν παροχές, είναι η ίδια: Από την «καταπολέμηση της φοροδιαφυγής». Αυτό σημαίνει σε απλά ελληνικά «θα βάλουμε κι άλλους φόρους». Ποιοι; Εκείνοι που ευαγγελίζονται την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, αλλά την ίδια ώρα δεν έχουν ξεκαθαρίσει από ποιο σημείο κι έπειτα θεωρείται κάποιος πλούσιος. Από τις 30.000 ευρώ; Από τις 50.000 ή από τις 100.000; Δεν μας λένε ποιος θα πληρώσει αυτούς τους φόρους, όταν ο κόσμος αδυνατεί να πληρώσει τους ήδη υπάρχοντες...
Είναι άκρως επικίνδυνοι όσοι νομίζουν ότι οι καταθέσεις στις τράπεζες ανήκουν στο κράτος και ότι το κράτος θα κάνει με αυτά τα λεφτά «ανάπτυξη». Απειλούν σοβαρά το μέλλον της χώρας όσοι νομίζουν ότι με μία απόφαση είναι δυνατόν να μην εκπληρώσει η Ελλάδα τις υποχρεώσεις της απέναντι στους λαούς της Ευρώπης.
Όλα όσα σας λένε σημαίνουν ένα και μόνο πράγμα: Περιβάλλον ενός νέου νομίσματος. Ξεχνούν, όμως, ότι το νόμισμα δεν αρκεί να το τυπώσει κάποιος. Χρειάζεται πολύ περισσότερο να έχει την εμπιστοσύνη των αγορών. Αυτών των αγορών που θα τις μάθουμε να χορεύουν πεντοζάλη.
Η δραχμή δεν είναι λύση, είναι αυτοκτονία. Προσωπικά δεν είμαι ευρωλάγνος. Αν η χώρα είχε αξιόλογη παραγωγή θα είχα μία διαφορετική άποψη: Ότι η Ελλάδα μπορεί να επιλέξει και ανάλογα με τα συμφέροντά της, ποιος είναι ο καλύτερος δρόμος γι’ αυτή, μέσα ή έξω από το ευρώ. Σήμερα όμως δεν παράγουμε. Οι εξαγωγές μας δεν αυξάνονται. Η χώρα δεν μπορεί να ζήσει με αξιοπρέπεια μακριά από το ευρώ. Να μην επαναλάβουμε επιχειρήματα που έχουν σχέση με τη σύγκρουση της Ρωσίας με τις αγορές. Να πούμε μόνο ότι αν ήμασταν σε καλύτερη θέση από πλευράς παραγωγικής δυνατότητας θα είχαμε και μεγαλύτερη διαπραγματευτική ικανότητα μέσα στους κόλπους της ΕΕ.
Η πραγματικότητα όμως είναι ότι σήμερα δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να συζητήσουμε μία τέτοια επιλογή. Αν βγούμε από το ευρώ, αυτό θα είναι αποτέλεσμα πολλών και απανωτών λαθών. Θα είναι έγκλημα. Όχι λόγω κάποιας ιδεοληψίας, αλλά επειδή δεν μπορούμε να το κάνουμε. Ωστόσο, ο κίνδυνος να πέσουμε στην παγίδα είναι μεγάλος. Κι αυτό διότι τα πολλά λάθη που χρειάζεται να σημειωθούν για να φτάσουμε στο ατύχημα, είναι πιθανό να συμβούν. Τουλάχιστον για όσο ο πολιτικός κόσμος συμπεριφέρεται με επιπολαιότητα και για όσο υπάρχει διαθέσιμο ακροατήριο να χειροκροτεί αυτές ακριβώς τις συμπεριφορές...
Πηγή:www.capital.gr 23 – 12 – 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου