Μικρογραφίες

Ανθισμένες αγάπες μες στην ψυχή
Στην υπέρβαση με φέρνετε
Την αλήθεια για ν' αδράξω
που με ξεγελάει, που μου ξεφεύγει
Όταν με κυκλώνει ο χρόνος
η λύπη με πολιορκεί

Στον εαυτό μου με οδηγείτε
Όταν το δρόμο μου έχω χάσει...

Δεν με θέλει η ζωή
Η ελάχιστη της τύχης εύνοια για να μου παρασταθεί
Μια ευκαιρία να μου δώσει
της γνώσης το μεγάλο μυστικό να μάθω
Και την άγνωστη ιστορία μου να γράψω απ' την αρχή

Τις λησμονημένες χαρές να ξαναζήσω
Τα περιθώρια να εξαντλήσω
Τις χαμένες φυσιογνωμίες να ξαναβρώ
Απ' τις άδικες ενοχές να ελευθερωθώ
Και με αγγελικά φτερά να πετάξω
για το υπερκόσμιο φως

Είσαστε η συντροφιά μου η μοναδική
Όταν στη μοναξιά έχω παραδοθεί
για της αρετής τη χάρη τη μεγάλη

Ήλιος χρυσός της καλοσύνης γίνατε
Στις στιγμές που η ελπίδα προδόθηκε
Την ύπαρξη για να φωτίσει, τρόπο να βρει
τη φριχτή της μοίρα ν' αγνοήσει

Φωτιά του πάθους που με κατακαίει
Στον κόσμο την καταγωγή μου για να δείξω.

Κάρολος Μεσσηνέζης