Γνωριμία

Σε δύσκολες ώρες
την ερμήνεψα
κρατούσε στα μάτια το μυστικό
και δεν της το πήρα
της τραγουδούσαν γλυκά τα ρυάκια
χωρίς να τ' αφουγκράζομαι
έδιωχνε το σκοτάδι απ' την ψυχή
χωρίς να το καταλαβαίνω...

Με της λύρας τη φωνή συντροφιά
αγρυπνούσα
μέχρι να 'ρθει
η αυγή
και να φύγει η νύχτα.
Όταν εξαντλούσα τα δάκρυα
έβλεπα τη μορφή της

που ήταν όλου του κόσμου
η απαντοχή
του ήλιου το μυστικό
η ανάμνηση των άστρων.

Κι όταν τα φύλλα θρόιζαν στον άνεμο
της ζωής το τραγούδι
αυτή μου ψιθύριζε:
«Η αλήθεια χάνεται στους κήπους
καθώς τη χτυπούν του ήλιου τα δόρατα
της αστροφεγγιάς οι σαΐτες».

Τότες σκορπίζονταν της ψυχής τα σύννεφα
κι όλες της αγρύπνιας οι φωτιές ανάβανε
και στήνανε χορό οι ευτυχίες.

Κάρολος Μεσσηνέζης