Επιστράτευση

Ντροπές, που βαθιά μες στην ψυχή κρυφτήκατε
Έχετε γίνει
ομορφιά μελαγχολική
Που το στοχασμό αποσπάει
απ' τα αδιέξοδά του

Στο χαμόγελο δίνετε
της αμφιβολίας το χρώμα
Συγγενεύετε με την άγρυπνη γνώση
Δεν σας ξεγελάει η αλήθεια η πονηρή

Επιστρατεύεστε στης ζωής τον αγώνα
τη μοίρα της για ν' αποδεχτεί
Όταν τ' άλλα αισθήματα έχουν ξεθωριάσει
Η αρετή τη σοφία αποστρέφεται
Κι απ' το νου φυγαδεύεται
στης υπέρβασης τα βασίλεια

Βγάζετε τις στιγμές έξω απ' της μικρότητας το χρόνο
Μέχρι η διάρκεια να τις αγκαλιάσει
Κάθε φορά που η ανάμνηση τις πολιορκεί
Είσαστε το μεγαλείο της αμαρτίας
δυστυχία γοητευτική

Δρόμους μες στης ηθικής την κατάντια
ανοίγετε
τα σκοτάδια καταλύοντας
Η αυγή για να περάσει
Και το δικό μου κόσμο
να προετοιμάσει για τη νέα του εποχή.

Κάρολος Μεσσηνέζης