Νόστος

Θέλω, όταν ο νους ξαποσταίνει
μηδενίζοντας τη συνείδηση
Ν' αγαπάει χωρίς αγάπη
Να προσδοκάει χωρίς προσδοκία
Να ευτυχάει χωρίς ευτυχία
Να βιώνει τον εαυτό του
χωρίς να τον αισθάνεται
Ακίνητος την τροχιά του
να διαγράφει...

Να παίρνει τη δύναμη που χρειάζεται
απ' του ασυνείδητου τα βάθη
Το άγνωστο για να μπορεί
να συλλαμβάνει
Κι όταν σιωπάει και πλέει μέσα στο φως
που ελευθερώθηκε απ' το δικό του
το σκοτάδι

Πιο δυνατός, πιο μεγάλος
να γίνεται
Τις ιδέες να αιχμαλωτίζει
χωρίς να σκέφτεται
Τους κεραυνούς της συνείδησης
το θάνατο να μη φοβάται.

Κάρολος Μεσσηνέζης