Ανταρσία

Μνήμη
που άνθη της αγάπης σε στολίζουν
Επαναστάτησε
για της νοημοσύνης την περιφρόνηση
Μείνε χαραγμένη
στης συνείδησης τα βάθη

Γίνε φως εκτυφλωτικό
στου ψεύδους τα σκοτάδια
Σύντριψε τον πόνο
Κατάλυσε την άρρωστη σιωπή...

Μην χλομιάζεις μπροστά στη σκληρή αλήθεια

Συντροφιά μοναδική, που στης υπόστασης τα έγκατα
η φωνή σου αντηχεί
Όταν το τραγούδι σου
μόνο το μέλλον τ' αφουγκράζεται
Ανάσταση, που σ' επινόησε η ψυχή
στων στιγμών την απουσία

Συγκινημένη καλοσύνη
που δεν σ' αισθάνεται ο νους
Κι ας σε κοιτάζει απ' το παράθυρο της αρετής

Ενθουσιασμέ, που κρύβεσαι
στις μακρινές μας πολιτείες
Έξω απ' το χρόνο
Μέσα στο άγνωστο
Για να σ' αγνοεί το πνεύμα
και να σε χάνει η ζωή.

Κάρολος Μεσσηνέζης