Οι κoμαντάντε με το Burberry

Κ. Στούπας

Πόσα «ληγμένα» πρέπει να έχει πάρει κάποιος για να βγει στο γυαλί με μπλουζάκι Burberry, διπλωμένο κατάλληλα να φαίνεται το γνωστό καρουδάκι, και να κηρύξει τον δεύτερο γύρο του απελευθερωτικού αντάρτικου εναντίον των ξένων δυνάμεων κατοχής...

Κατά τα φαινόμενα η επονομαζόμενη «κατοχή» της Ελλάδας από το 4^ο Ραϊχ θα είναι η πρώτη κατοχή ξένης επικράτειας που μπορεί να τερματιστεί μέσω ελεύθερων εκλογών.

Μια νίκη των «πατριωτικών» αντιμνημονιακών δυνάμεων στις εκλογές της προσεχούς Κυριακής κάλλιστα  τη Δευτέρα μπορεί να οδηγήσει στην καταγγελία του μνημονίου...
Χωρίς μνημόνιο δεν υπάρχει λόγος να έρθει καμία τρόικα και με βάση την πρόοδο της υλοποίησης των δεσμεύσεων να εγκρίνει την επόμενη δόση. Εμείς θα επιχειρήσουμε να μην πληρώσουμε τα χρέη μας και οι άλλοι θα μας βάλουν ως είθισται σε πολιτική και οικονομική  καραντίνα...

Καλά αν η  Απελευθέρωση από μια Κατοχή είναι τόσο εύκολη τότε γιατί το δύσκολο Χειμώνα του ’41 όταν μάζευαν τους νεκρούς από την πείνα και το κρύο από τους δρόμους της Αθήνας με τα κάρα της δημαρχίας, δεν μαζευόντουσαν να ψηφίσουν και να διώξουν τους κατακτητές;

Μια κοινωνία που τρέφεται με απομιμήσεις της ζωής μέσω των ριάλιτι είναι φυσικό να επιδιώξει να κάνει ριάλιτι και την επανάσταση.

Πραγματικά δεν θα είχα κανένα λόγο να μην καθίσω και να συζητήσω σοβαρά με οποιονδήποτε πιστεύει στην στάση πληρωμών και στη μονομερή καταγγελία των μνημονίων, αν ξεκαθάριζε πρώτα απ’ όλα πως αυστηρή προϋπόθεση είναι ο «χρυσός κανόνας».

Ήτοι, πρώτα ρυθμίζουμε πως δεν θα ξοδεύουμε περισσότερα από όσα εισπράττουμε και θα εισπράττουμε όταν το ΑΕΠ ενδέχεται να πέσει στο μισό όπως π.χ. στην Αργεντινή...

Δεν έχω καμιά αμφιβολία πως τα δανεικά οδηγούν στα χρέη και τα χρέη στην υποδούλωση, είτε έχουμε να κάνουμε με άτομα είτε με έθνη.

Αντί να καθίσουμε όμως κάτω και να κόψουμε «μαχαίρι» τα ελλείμματα που χρειάζονται δανεικά για να γεμίσουν τις μαύρες τρύπες της διαφθοράς, της πελατοκρατίας, της αργομισθίας, καθόμαστε δυο χρόνια και πουλάμε ο ένας στο άλλον φύκια για μεταξωτές κορδέλες για καταδίκη του μνημονίου και πολιτική ή ένοπλη ανταρσία...

Το μνημόνιο τι είναι στο κάτω-κάτω, ένα σχέδιο να μηδενίσεις τα  ελλείμματα και να διορθώσεις αυτά που τα δημιούργησαν.

Εδώ και είκοσι χρόνια ο περήφανος αυτός λαός εξόρισε όποιον έλεγε πως ο δρόμος που έχουμε πάρει οδηγεί στη χρεοκοπία. Όταν ήρθε η χρεοκοπία αρνήθηκε να δεχτεί την πραγματικότητα.

Έτεινε ευήκοα ώτα σε θεωρίες για τράπεζες της Ανατολής, ωκεανούς πετρελαίων, συνωμοσίες γήινων και εξωγήινων ερπετών και μη για να αποφύγει να αντικρύσει το αυτονόητο.

Όταν υπάρχει πελατεία θα βρεθεί και μαγαζάτορας να πουλήσει το κατάλληλο εμπόρευμα. Σπάνια κάποιος αντιστέκεται να πουλήσει φούμαρα, όταν υπάρχουν πολλοί διατεθειμένοι να πληρώσουν γι’ αυτά...

Παλαβομάρα στην παλαβομάρα και επαναστατική κουβέντα στην επαναστατική κουβέντα φτάσαμε στην ένοπλη εξέγερση...

Μιλάνε πλέον για ένοπλη εξέγερση, κατοχή και εκτελέσεις με την ελαφρότητα των όρων των παιδιών της γενιάς των ριάλιτι, των ταχυφαγείων και των αιματοχυσιών μέσα στα βίντεο γκεϊμς...

Αγνοούν πως το αίμα δεν είναι κέτσαπ, να ρίξουν το μπλουζάκι στο πλυντήριο και να το ξαναφορέσουν την άλλη μέρα. Το αίμα βάφει για όσες δεκαετίες μένουν ζωντανοί αυτοί που έπεσαν ηθελημένα ή άθελα μέσα...

Όποιος έχει γνωρίσει ανθρώπους του εμφυλίου και από τις δυο πλευρές που είχαν αγάπη για τη ζωή και τους συνανθρώπους μεγαλύτερη από τις μικρότητες που επιβάλουν τα τραύματα από χλωμά εγώ, καταλαβαίνει τον τρόμο όσων επικαλούνται τη βία για χάρη της αλήθειας.

Είχα γνωρίσει πολλά χρόνια πριν έναν αντάρτη μαυροσκούφη στο σώμα  Βελουχιώτη και αργότερα αξιωματικό στο Δημοκρατικό Στρατό.

Ο άνθρωπος αυτός πέρασε κάπου 20 χρόνια σε φυλακές και εξορίες, υπέφερε όχι από τις κακουχίες αλλά από την αμφιβολία για τα κίνητρα των πράξεων.

Οι αμφιβολίες για το ποιος είναι και τι κάνει προέκυψαν, όταν τον κάλεσε ο Ιωαννίδης, ένα κορυφαίο στέλεχος του ΚΚ να τον επιβραβεύσει για κάποιο ανδραγάθημα. «Μου έσφιξε το χέρι και μου έδωσε ένα πιστόλι λάφυρο από τους Γερμανούς, από τα καλά… Πάρτο σύντροφε να σκοτώνεις να το φχαριστιέσαι... Μου είπε». Η φράση: «Να σκοτώνεις να το ευχαριστιέσαι...» ήταν αυτή που έσπειρε το σπόρο της αμφιβολίας των προθέσεων και των πράξεων μέσα του.

Οι εποχές μίσους όμως δεν επιτρέπουν αμφιβολίες πίστης, καθώς η ζωή σου εξαρτάται από το να είναι μέλος της μιας ή της άλλη παράταξης...

Οι κομαντάντε με τα Burberry  ή τις σβάστικες είναι γραφικοί και αντικείμενο των ψυχιάτρων όσο οι κοινωνίες είναι ήρεμες και υπάρχουν συνεκτικές αφηγήσεις.

Οι ταραγμένες εποχές είναι εκείνες που κάποιος ανοίγει την πόρτα του φρενοκομείου. Αυτή την περίοδο το προσπαθούν πολλοί ταγοί του τόπου.
Πηγή:www.capital.gr 13 – 6 – 2012