Κατρακύλισμα

Έρχονται ώρες παράξενες
που φέρνουν όσα δεν μπορείς να περιμένεις
Και δεν μπορείς να φαντασθείς
Δίνουν στ' όνειρο σάρκα και οστά
Κάνουν την αλήθεια
να μοιάζει με ψέμα

Δικαιώνουν σκληρούς και δύσκολους
αγώνες...

Τη σοφία γελοιοποιούν
μπροστά στης έκπληξης τα μάτια
Τον ενθουσιασμό κοροϊδεύουν, που δεν μπορεί
το νου απ' τις φυλακές του να βγάλει
Και να τον ανεβάσει ψηλά
Εκεί που η υπερβολή την ουσία συναντάει

Χαρίζουν στη ζωή τις συγκινήσεις
που ποτέ δεν ένιωσε
Αλλά και της αφαιρούν όλο το νόημα
όλη την ομορφιά της

Ακυρώνουν το παρελθόν
τις υποσχέσεις που στον εαυτό μας δώσαμε
Αλλά και νέες αγάπες
νέες επιθυμίες μέσα μας φυτεύουν

Για να κάνουν ρίζες
να γίνουν δέντρα ανθισμένα
Που θα σκορπίζουν του Μάη την ευωδιά
σ' όλης της υπόστασης την επικράτεια

Για να ξυπνούν τα πάθη
ν' ανασταίνεται η πεθαμένη νιότη
Να εκσφενδονίζεται στο άπειρο
η κολλημένη στο μηδέν εμπιστοσύνη μας
Προς το πρόσωπο της καλοσύνης
Προς την ξεχασμένη ευαισθησία
Προς τα ξεθωριασμένα ιδανικά.

Κάρολος Μεσσηνέζης