Στα βαθιά νερά

Φορέσαμε τις λευκές στολές της αρετής
Και περπατήσαμε στο δρόμο της άγνοιας
Γυρεύοντας τον εαυτό μας
Όμως δεν τον βρήκαμε ποτέ
Ούτε και στην προέκταση
των αισθήσεων μας, όπου η φαντασία βασιλεύει

Σε κάθε βήμα μια μορφή συναντούσαμε...

Που μας μιλούσε για τη λαβωμένη περηφάνια
τις αλύτρωτες πατρίδες
του πνεύματος τη φτώχια
το μέλλον το εχθρικό

Κι ολοένα ο κλοιός της απογοήτευσης
γίνονταν πιο στενός γύρω απ' την ψυχή μας
Ώσπου, ξαφνικά, φως εκτυφλωτικό
απλώθηκε ολόγυρά μας
Κι η μαγική αλήθεια που όλα τα χρόνια κρύβονταν
από το στοχασμό
απ' τη σοφία τη μεγάλη
Αποκαλύφθηκε
βροντοφωνάζοντας: «Επειδή μπορέσατε
Και γίνατε, ένα πρόσωπο μ' ένα νου
με μια συνείδηση
Αξίζετε να μάθετε, πως μες στο ψέμα
μεγαλώσατε, το δρόμο της αμαρτίας πήρατε
Για να βρείτε την αθωότητα

Στην κόλαση εμπιστευθήκατε τον παράδεισό σας
Ήταν λάθος
όλη η ζωή σας, απ' το μέλλον
ξεκινήσατε, όταν είσαστε ένα τίποτα
Και στο παρελθόν
θα φτάσετε μέσα απ' το θάνατό σας

Τότε όλοι μαζί υποκλιθήκαμε
μπροστά στη δύναμή μας.

Κάρολος Μεσσηνέζης