Τρίτη 5 Απριλίου 2011

Η εργογραφία του Αλεξ. Παπαδιαμάντη


Ολόκληρο το λογοτεχνικό έργο του Παπαδιαμάντη άρχισε να εκδίδεται συγκεντρωμένο σε τόμους μόλις το 1951 και το αποτελούν :
1) Τρία πρωτόλεια μυθιστορήματα ιστορικού περιεχομένου : «Η Μετανάστις», « Οι Έμποροι των Εθνών» και « Η Γυφτοπούλα»...
2) Περίπου 180 σύντομα ή πιο εκτενέστερα διηγήματα (νουβέλλες), απ’ τα οποία το ένα τέταρτο αναφέρεται στη ζωή φτωχών ανθρώπων της πρωτεύουσας και τα υπόλοιπα στη ζωή και στη φύση της Σκιάθου. Αυτά τα τελευταία, τα «Σκιαθίτικα» διηγήματά του, αποτελούν και το πιο αξιόλογο μέρος του λογοτεχνικού του έργου και κατατάσσονται ανάμεσα στα αριστουργήματα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Αξεπέραστες παραμένουν οι περιγραφές των τοπίων και η παρουσίαση χαρακτήρων. Το εντελώς προσωπικό ύφος του και η μαγεία του λόγου του, παρά την ιδιότυπη γλωσσική μορφή, γοήτεψε και εξακολουθεί να γοητεύει τους αναγνώστες του.
3) Στα έργα του συμπεριλαμβάνονται και αρκετά ποιήματα, κυρίως θρησκευτικού περιεχομένου που αποπνέουν το άρωμα της θρησκευτικής ευλάβειας του δημιουργού τους.
Γράφει ο Γ. Βαλέτας για την προσφορά του Παπαδιαμάντη : « Απ’ όλο το έργο του βγαίνει μια βαθειά φωνή, ένα μοιρολόγι για την αδικία του κόσμου. Το έργο του Παπαδιαμάντη έχει κοινωνικό περιεχόμενο. Μας δίνει μιαν Ελλάδα λαϊκή, ναυτική, νησιώτικη και πονεμένη, νοσταλγική κι ονειρεμένη, μαυρομαντηλού, γεμάτη γυναίκες και γριές, δουλεύτρες κι ακαμάτρες, γιορταστική, όλο αφρός και κύμα και ειδύλλιο και καημός και όραμα, που υποφέρει και περιμένει τους ξενιτεμένους, το αύριο, που ζει το δράμα της με πίστη στο Θεό της, αλλά και στον εαυτό της. Μιαν Ελλάδα με τις βαθύτερες αξίες της, τις πιο πηγαίες. Υπάρχει στον Παπαδιαμάντη, όπως στο Σολωμό, ενότητα και συνολική σύλληψη ζωής, οραματισμός και μαγεία, Ελλάδα και ποίηση».

Οι τίτλοι των πιο γνωστών από τα έργα του είναι :



                            Μυθιστορήματα



- Η Μετανάστις (1880)
- Οι έμποροι των εθνών (1883)
- Η γυφτοπούλα (1884)






                     Διηγήματα και νουβέλες

- Αγάπη στον γκρεμό
- Άγια και πεθαμένα (1896)
- Αλιβάνιστος
- Άνθος του γιαλού
- Απόλαυσις στη γειτονιά
- Αψαλτος
- Γουτού γουπατού
- Γυνή πλέουσα
- Δαιμόνια στο ρέμα
- Εξοχική Λαμπρή




- Ερως - Ήρως (1896)
- Οι Χαλασοχώρηδες
- Η αποσώστρα (γραμμένο στη δημοτική)
- Η βλαχοπούλα (1893)
- Η γλυκοφιλούσα
- Η δασκαλομάννα
- Η ξομπλιάστρα
- Η στρίγγλα μάννα
- Η μαυρομαντηλού (1891)
- Η νοσταλγός

- Η παιδική πασχαλιά
- Η σταχτομαζώχτρα
- Η τύχη απ' την Αμέρικα (1901)
- Ζάνος Χαρίσης
- Η Φαρμακολύτρια
- Η φόνισσα (1903)
- Η χολεριασμένη
- Θαλασσινά ειδύλλια
- Λαμπριάτικος ψάλτης
- Μια ψυχή
- Ναυαγίων ναυάγια
- Ο αλιβάνιστος
- Ο Αμερικάνος (1891)
- Ο βαρδιάνος στα Σπόρκα
- Ο Γαγάτος καί τ' άλογο
- Ο γείτονας με το λαγούτο
- Ο έρωτας στα χιόνια
- Ο καλούμπας
- Ο σημαδιακός
- Ο νεκρός ταξιδιώτης
- Ο ξεπεσμένος δερβίσης
- Ο πανδρολόγος (1902)
- Ο Πανταρώτας
- Ο φτωχός άγιος
- Ο Χριστός Ανέστη του Γιάννη
- Ολόγυρα στη λίμνη (1892)


                                  Ποιήματα
- Όνειρο στο κύμα (1900)
- Οι μάγισσες (1900)
- Ο ρεμβασμός του Δεκαπενταύγουστου
- Στην Αγι’ Ανασστασά
- Στο Χριστό, στο Κάστρο (1892)
- Το μοιρολόγι της φώκιας (1908)
- Τ' αγνάντεμα (1899)
- Τ' αστεράκι (1908)
- Τ' μπούφ' του πλι
- Τα δυο κούτσουρα
- Τα δυό τέρατα (1909)
- Τα κρούσματα
- Τα ρόδινα ακρογιάλια
- Τα Χριστούγεννα του τεμπέλη
- Της Κοκκώνας το σπίτι
- Το ενιαύσιον θύμα (1899)
- Το Πάσχα ρωμέϊκο
- Το πνίξιμο του παιδιού
- Το χριστόψωμο (1887)
- Τρελλή βραδυά (1901)
- Φτωχός άγιος (1891)
- Φώτα - Ολόφωτα
- Υπηρέτρα (1888)
- Υπο την βασιλικήν δρύν (1901)
- Χρήστος Μηλιόνης (1885)
- Ω! τα βασανάκια




          



- Στην Παναγίτσα στο Πυργί
- Στην Παναγιά την Κουνίστρα
- Στην Παναγιά την Κεχριά
- Στην Παναγιά του Ντομάν
- Επωδή γιατρού στη χολέρα (1879)
- Επωδή παπά στη χολέρα (1879)
- Προς την μητέρα μου (1880)
- Δέησις (1881)
- Έκπτωτος ψυχή (1881)
- Η κοιμισμένη βασιλοπούλα (1891)
- Η νοσταλγός ψυχή
- Το τραγούδι της Κατίνας (1892)
- Το τραγούδι του Αναμέλου
- Το ωραίον φάσμα (1895)
- Το τραγούδι του Γύφτου
- Εις τους αδελφούς Γιαννάκην και -Κώστα Γ. Ραφτάκη (1902)
- Νύχτα βασάνου (1903)
- Εις ιππεύουσαν Παναγυριώτισσαν
- Έρωτες στα κοπριά (1907)
- Ψαλμός



                              Μεταφράσεις

   Το έργο είναι τεράστιο, αλλά δεν έχει γίνει ακόμα αναγνώριση και καταγραφή.


ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ ΛΕΥΚΩΜΑ: «ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ» ΣΕ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΕΡ. ΚΑΚΟΥΡΑ – ΚΩΝ. ΜΠΑΛΩΜΕΝΟΥ


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου