Αιφνιδιασμός

Αμέτρητα όνειρα γκρεμίζονται
στα βάραθρα της αβύσσου
Όμως ποτέ δεν αφήνουν
δίχως τη συντροφιά τους τη ζωή

Με κωδωνοκρουσίες
υποδεχόμαστε την εσωτερική μας ελευθερία
Που ο νους την αγνοεί...

Ενώ η ψυχή με τη λάμψη της
την εκτυφλωτική την καταυγάζει

Είναι ανοιχτή πληγή
Το «ευχαριστώ» που είπαμε
Σ' αυτούς που μας ταπείνωσαν
μπροστά σε χίλια μάτια

Μελαγχολεί η ευτυχία
Όταν το περίσσευμα της καρδιάς
δεν τη χωράει
Μια Κυριακή διαλέξαμε
για όλη μας τη ζωή
Να μας θυμίζει των πιο γλυκών στιγμών μας
τη σπατάλη

Εξαγιάζεται η υπόσταση
Όταν κρυφά απ' τον εαυτό της
λούζεται στα φώτα της αλήθειας

Θεριεύει ο πόνος που θυσιάζεται
για την πιο γλυκιά αγωνία
Συγκίνηση κι ανατριχίλα μας συγκλονίζουν
Όταν η σκέψη μας
πάνω απ' τα όρη του πνεύματος πετάει...

Κάρολος Μεσσηνέζης