Του Παναγιώτη Σταμπουλίδη
Που οφείλεται η μακροπρόθεσμη υποχώρηση των εξαγωγών αγροτικών προϊόντων; Γιατί μοιράζαμε εισαγόμενα φρούτα στα σχολεία; Γιατί επιδοτούσαμε την απόσυρση αλιευτικών σκαφών και οι Τούρκοι το αντίθετο; Γιατί 9 στα 10 βόεια κρέατα και 6 στα 10 χοιρινά είναι εισαγόμενα;...
Που οφείλεται η μακροπρόθεσμη υποχώρηση των εξαγωγών αγροτικών προϊόντων; Γιατί μοιράζαμε εισαγόμενα φρούτα στα σχολεία; Γιατί επιδοτούσαμε την απόσυρση αλιευτικών σκαφών και οι Τούρκοι το αντίθετο; Γιατί 9 στα 10 βόεια κρέατα και 6 στα 10 χοιρινά είναι εισαγόμενα;...
Προφανώς για άλλη μια φορά πέσαμε από τα σύννεφα με το εμπάργκο
των Ρώσων στις εισαγωγές αγροτικών προϊόντων από ΕΕ & ΗΠΑ, που μόνο
στόχο δεν είχε να πλήξει την "ανθίζουσα" ελληνική αγροτική οικονομία!
Για άλλη μια φορά ενώ εμείς έχουμε κάνει όλα όσα έπρεπε σαν χώρα και αγροτικός
κλάδος, ήρθαν οι κακοί ξένοι και ανέκοψαν την ακράτητη ανάπτυξη της εγχώριας
παραγωγής μας. Για την ιστορία θυμίζω ότι οι Ρώσοι μας είχαν τάξει 5
δισ. προκειμένου να στηρίξουν τις ταμειακές μας ανάγκες το 2010 και
ξαφνικά για 80 εκατ. ευρώ «χαλάνε» μια σχέση που από ό,τι φαίνεται, ήταν
μονομερής.
Ποιος όμως θα πει την αλήθεια για την κατάντια της ελληνικής πρωτογενούς παραγωγής; Ποιος έχει το θάρρος να πει δημόσια ότι αυτό το τυχαίο γεγονός είναι η απόδειξη της αποτυχίας όσων κρατούν στα χέρια τους την αγροτική οικονομία;
Για χρόνια ολόκληρα λόγω της ατολμίας της πολιτείας να πάρει αποφάσεις που θα αλλάξουν την δομή στην αγροτική οικονομία, δημιουργήθηκε ένα πέπλο ψευδεπίγραφης αλληλεγγύης προς τον αγροτικό κόσμο που περισσότερο ήταν έκφραση ενοχής παρά στήριξης του κλάδου. Δεκαετίες τώρα η αγροτική μας οικονομία ενισχύθηκε με πακτωλούς χρημάτων από τα ευρωπαϊκά και κρατικά ταμεία στο όνομα της εξυγίανσης, της αναδιάρθρωσης των καλλιεργειών και της ανάπτυξης των υποδομών και της τεχνογνωσίας προκειμένου οι έλληνες παραγωγοί να αντέξουν στην διεθνοποίηση του κλάδου και εμείς αντ’ αυτού, ανεχτήκαμε τους χρεοκοπημένους συνεταιρισμούς, τις αμπελοφιλοσοφίες του κάθε Υπουργού Γεωργίας, την φοροδιαφυγή στο όνομα της Μητέρας Γης και σήμερα να ψάχνουμε τρόπο να στηρίξουμε ξανά το χαμένο τους εισόδημα. Ελπίζω να μην χρεωθούν και αυτά στον λογαριασμό των προς επιστροφή κονδυλίων από παράνομές αγροτικές επιδοτήσεις.
Αυτό που δεν ακούστηκε όμως αυτές τις ημέρες είναι η εικόνα του εμπορικού ισοζυγίου της ελληνικής οικονομίας. Πόσο συνεισφέρει στο ΑΕΠ ο πρωτογενής κλάδος. Δηλαδή, πως φταίει το ρώσικο εμπάργκο και η κακή ΕΕ για το γεγονός ότι 9/10 βόεια κρέατα, 6/10 χοιρινά κλπ είναι εισαγόμενα; Που οφείλεται η υποχώρηση των εξαγωγών των αγροτικών προϊόντων; Γιατί την προηγούμενη περίοδο μοιράζαμε εισαγόμενα φρούτα στα ελληνικά σχολεία; Ποιος ξέρει ότι επιδοτούσαμε την απόσυρση αλιευτικών σκαφών και οι τούρκοι το ακριβώς αντίθετο; και μια σειρά άλλων σκληρών στοιχείων.
Πρέπει έστω και τώρα να πάρουμε αποφάσεις που μπορεί να μην αρέσουν στους λίγους, αλλά θα ευνοήσουν τους πολλούς και όσους πραγματικά θέλουν να επενδύσουν στην αγροτική οικονομία.
Πρέπει η πολιτεία να πράξει μόνο όσα της αναλογούν και οι παραγωγοί να αναλάβουν τις ευθύνες τους αποτάσσοντας τον κρατικό προστατευτισμό.
Η πολιτεία οφείλει να αναδιαρθρώσει το σύνολο του πρωτογενούς τομέα. Από τις ιχθυοκαλλιέργειας και την χοιροτροφία, μέχρι τις εντατικές καλλιέργειες και τα οπωροκηπευτικά. Πρέπει να δώσει κίνητρα ένταξης στο επάγγελμα μειώνοντας το ενεργειακό κόστος, αποφορολογώντας το εισόδημα που επενδύεται στην καινοτομία και την τεχνολογία και εξαλείφοντας την αναχρονιστική, παρακμιακή και πελατειακή κρατική γραφειοκρατία. Παράλληλα οφείλει να φορολογήσει τους αγρούς που δεν εντάσσονται σε μαζική παραγωγή και συντηρούν το καθεστώς του πολυτεμαχισμένου κλήρου, και τα έσοδα αυτά να ενισχύει τη διαρκή εκπαίδευση των παραγωγών ώστε να είναι πάντα ανταγωνιστικοί.
Πολλά μπορούν να συμβούν προκειμένου να δημιουργήσουμε μια μικρή αναγκαστικά, βιώσιμη και αποδοτική αγροτική οικονομία. Πρέπει πρωτίστως όμως να μειώσουμε το αρνητικό πρόσημο στο εμπορικό ισοζύγιο γιατί μπορεί σήμερα να ψάχνουμε 80 εκ ευρώ για ενισχύσουμε τους ροδακινοπαραγωγούς, όμως χάνουμε δισεκατομμύρια από τις εισαγωγές τροφίμων και αυτό μας έχει καταντήσει έρμαιο άλλων οικονομικών.
Ποιος όμως θα πει την αλήθεια για την κατάντια της ελληνικής πρωτογενούς παραγωγής; Ποιος έχει το θάρρος να πει δημόσια ότι αυτό το τυχαίο γεγονός είναι η απόδειξη της αποτυχίας όσων κρατούν στα χέρια τους την αγροτική οικονομία;
Για χρόνια ολόκληρα λόγω της ατολμίας της πολιτείας να πάρει αποφάσεις που θα αλλάξουν την δομή στην αγροτική οικονομία, δημιουργήθηκε ένα πέπλο ψευδεπίγραφης αλληλεγγύης προς τον αγροτικό κόσμο που περισσότερο ήταν έκφραση ενοχής παρά στήριξης του κλάδου. Δεκαετίες τώρα η αγροτική μας οικονομία ενισχύθηκε με πακτωλούς χρημάτων από τα ευρωπαϊκά και κρατικά ταμεία στο όνομα της εξυγίανσης, της αναδιάρθρωσης των καλλιεργειών και της ανάπτυξης των υποδομών και της τεχνογνωσίας προκειμένου οι έλληνες παραγωγοί να αντέξουν στην διεθνοποίηση του κλάδου και εμείς αντ’ αυτού, ανεχτήκαμε τους χρεοκοπημένους συνεταιρισμούς, τις αμπελοφιλοσοφίες του κάθε Υπουργού Γεωργίας, την φοροδιαφυγή στο όνομα της Μητέρας Γης και σήμερα να ψάχνουμε τρόπο να στηρίξουμε ξανά το χαμένο τους εισόδημα. Ελπίζω να μην χρεωθούν και αυτά στον λογαριασμό των προς επιστροφή κονδυλίων από παράνομές αγροτικές επιδοτήσεις.
Αυτό που δεν ακούστηκε όμως αυτές τις ημέρες είναι η εικόνα του εμπορικού ισοζυγίου της ελληνικής οικονομίας. Πόσο συνεισφέρει στο ΑΕΠ ο πρωτογενής κλάδος. Δηλαδή, πως φταίει το ρώσικο εμπάργκο και η κακή ΕΕ για το γεγονός ότι 9/10 βόεια κρέατα, 6/10 χοιρινά κλπ είναι εισαγόμενα; Που οφείλεται η υποχώρηση των εξαγωγών των αγροτικών προϊόντων; Γιατί την προηγούμενη περίοδο μοιράζαμε εισαγόμενα φρούτα στα ελληνικά σχολεία; Ποιος ξέρει ότι επιδοτούσαμε την απόσυρση αλιευτικών σκαφών και οι τούρκοι το ακριβώς αντίθετο; και μια σειρά άλλων σκληρών στοιχείων.
Πρέπει έστω και τώρα να πάρουμε αποφάσεις που μπορεί να μην αρέσουν στους λίγους, αλλά θα ευνοήσουν τους πολλούς και όσους πραγματικά θέλουν να επενδύσουν στην αγροτική οικονομία.
Πρέπει η πολιτεία να πράξει μόνο όσα της αναλογούν και οι παραγωγοί να αναλάβουν τις ευθύνες τους αποτάσσοντας τον κρατικό προστατευτισμό.
Η πολιτεία οφείλει να αναδιαρθρώσει το σύνολο του πρωτογενούς τομέα. Από τις ιχθυοκαλλιέργειας και την χοιροτροφία, μέχρι τις εντατικές καλλιέργειες και τα οπωροκηπευτικά. Πρέπει να δώσει κίνητρα ένταξης στο επάγγελμα μειώνοντας το ενεργειακό κόστος, αποφορολογώντας το εισόδημα που επενδύεται στην καινοτομία και την τεχνολογία και εξαλείφοντας την αναχρονιστική, παρακμιακή και πελατειακή κρατική γραφειοκρατία. Παράλληλα οφείλει να φορολογήσει τους αγρούς που δεν εντάσσονται σε μαζική παραγωγή και συντηρούν το καθεστώς του πολυτεμαχισμένου κλήρου, και τα έσοδα αυτά να ενισχύει τη διαρκή εκπαίδευση των παραγωγών ώστε να είναι πάντα ανταγωνιστικοί.
Πολλά μπορούν να συμβούν προκειμένου να δημιουργήσουμε μια μικρή αναγκαστικά, βιώσιμη και αποδοτική αγροτική οικονομία. Πρέπει πρωτίστως όμως να μειώσουμε το αρνητικό πρόσημο στο εμπορικό ισοζύγιο γιατί μπορεί σήμερα να ψάχνουμε 80 εκ ευρώ για ενισχύσουμε τους ροδακινοπαραγωγούς, όμως χάνουμε δισεκατομμύρια από τις εισαγωγές τροφίμων και αυτό μας έχει καταντήσει έρμαιο άλλων οικονομικών.
* O κ. Παναγιώτης Σταμπουλίδης είναι
Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του Οργανισμού Κεντρικών Αγορών και Αλιείας
(ΟΚΑΑ ΑΕ)
Πηγή:www.capital.gr 13 – 8 – 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου