Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014

Συγκομιδή


Απορίες μου μεγάλες
Πόσο τρόμο ένιωσα
Όταν στου στοχασμού το δρόμο περπάτησα
Στου μυστηρίου τα σκοτεινά τα βάθη
βρέθηκα και βαριά αμάρτησα, τη χρυσή απάντηση
που ζητάτε για να πάρω
Όλη τη ζωή μου ξόδεψα
Με την πίστη παλεύοντας και τις πνευματικές μου
πληγές μετρώντας...

Μέχρι να καταλάβω, πως στο βωμό της φιλοσοφίας
πρέπει να σας θυσιάσω
Για να συλλάβω τη λεπτομέρεια
που την ύπαρξή σας δικαιολογεί

Κι εχθρός της μοίρας μου να γίνω και της συνείδησης
τα δεσμά ν' αποτινάξω
Με την ιδέα της απουσίας σας
για να συμφιλιωθώ
Νόημα δίνετε
στη μοναξιά της ψυχής
Είσαστε η βροχή
Που ποτίζει το διψασμένο δέντρο
της μεγαλοσύνης
Στις άνυδρες στιγμές της ζωής
Η φωνή που την καταπιεσμένη αλήθεια καλεί
να επαναστατήσει
Την εχθρική σιωπή καταλύοντας
Της νόησης το σύνορο
με την απεραντοσύνη
Τον εαυτό μου ξεπερνώ
στο προσκλητήριό σας
Την ιδέα του θανάτου συντρίβοντας
δίχως προσπάθεια
δίχως αγώνα.













Κάρολος Μεσσηνέζης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου