Ο (αισχρός) καθηγητής και ο (τζάμπα) μάγκας!

Γιώργος Καρελιάς

Δεν είναι η πρώτη φορά που τα τηλεοπτικά παράθυρα γίνονται θέατρο ανταλλαγής αισχρών κατηγοριών, υπονοουμένων και απειλών. Κατά τούτο προβληματίστηκα πολύ αν έπρεπε να δώσω συνέχεια στην πρόσφατη «μονομαχία» Κεφαλογιάννη-Κατρούγκαλου από το Μέγκα (ένα μικρό απόσπασμα εδώ).

Το σκέφτηκα δυο-τρεις φορές και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι αξίζει τον κόπο, για ειδικούς λόγους. Στο τέλος του κειμένου θα δούμε αν είναι έτσι. Ο Μανώλης Κεφαλογιάννης είναι ο γνωστός βουλευτής της ΝΔ, της μεγάλης οικογένειας των Κεφαλογιάννηδων. Ο Γιώργος Κατρούγκαλος είναι καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου και πρόσφατα εξελέγη ευρωβουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ. Το λέω εξαρχής. Ο πρώτος συμπεριφέρθηκε σαν (τζάμπα) μάγκας. Και ο δεύτερος απέδειξε τον αισχρό του χαρακτήρα, αφού χρησιμοποίησε αισχρά επιχειρήματα, για να πλήξει τον αντίπαλό του...

Ο Κατρούγκαλος ήθελε να πει τον Κεφαλογιάννη διαπλεκόμενο. Και για να ενισχύσει την «επιχειρηματολογία» του κατέφυγε στην οικογενειακή ευθύνη. «Ο πατέρας σας τι είχε κάνει με τη διαπλοκή;» ρώτησε τον Κεφαλογιάννη. Αισχρότητα πρώτη: Αφού ο «πατέρας» του Κεφαλογιάννη ήταν «διαπλεκόμενος», γιατί να μην είναι και ο «γιος»; Κάπως έτσι σκέφτηκε ο πονηρός Κατρούγκαλος. Αλλά αυτό δεν είναι φασισμός;

 «Ο πατέρας μου πέθανε το 1998, κύριε», απάντησε ο Κεφαλογιάννης. Απτόητος ο Κατρούγκαλος. «Και δεν είχε καταδίκη για διαπλοκή;». «Είσθε ανόητος…». «Και δεν ήταν (ο πατέρας) διαπλεκόμενος»; Αισχρότητα δεύτερη: ο καθηγητής δεν λέει ευθέως «ο πατέρας σου ήταν διαπλεκόμενος», ρωτάει τον «γιο» να του πει αν ήταν. Αισχρότητα στο τετράγωνο.

«Είσθε ανόητος και ηλίθιος, κύριε Κατρούγκαλε», απαντά ο Κεφαλογιάννης. «Να μιλάτε πολιτικά και επί της ουσίας», ανταπαντά υπερηφάνως ο Κατρούγκαλος. Προφανώς είναι «πολιτική» και «επί της ουσίας» απάντηση ο ισχυρισμός ότι «διαπλεκόμενος ο πατέρας, διαπλεκόμενος και ο γιος».

Η συνέχεια είναι ακόμη πιο εξοργιστική. Διότι αποδείχτηκε ότι ο Κατρούγκαλος νόμιζε ότι αυτά που έλεγε ήταν αλήθεια. Διότι ως διαπλεκόμενο εννοούσε τον (μακαρίτη) Γιάννη Κεφαλογιάννη, υπουργό της ΝΔ, ο οποίος είχε και κάποια καταδίκη. Μόνο που αυτός ο Κεφαλογιάννης δεν είναι πατέρας του Μανώλη, θείος του είναι. Χασκογελώντας ανοήτως ο «καθηγητής» έλεγε και ξανάλεγε για τον «διαπλεκόμενο πατέρα». Μόνο που ο (πραγματικός) πατέρας του σημερινού βουλευτή είχε πεθάνει πριν ο (κατά Κατρούγκαλο) πατέρας καταδικαστεί.

Η αθλιότητα ξεπερνάει κάθε όριο. Ένας καθηγητής και ευρωβουλευτής χρησιμοποιεί ως επιχείρημα την οικογενειακή ευθύνη. Έστω, ας το ξεπεράσουμε (αν και δεν πρέπει). Αλλά δεν ψυλλιάζεται -ούτε όταν ο αντίπαλός του αρχίζει να τον βρίζει- ότι μπορεί να κάνει λάθος. Κάτι, κάπου είχε ακούσει για έναν Κεφαλογιάννη, που είχε καταδικαστεί. Και το έβγαλε στο μεϊντάνι ως επιχείρημα για να συντρίψει τον αντίπαλο. Δεν κράτησε ούτε μισή πισινή, μήπως αυτό που «ήξερε» δεν αφορούσε τον αντίπαλο, ούτε τον πατέρα του. Δεν σκέφτηκε ούτε μια στιγμή ότι μπορεί να έκανε λάθος, μεγάλη οικογένεια είναι οι Κεφαλογιάννηδες, μπορεί κάποιος άλλος να ήταν.

Η συνέχεια πήρε χαρακτηριστικά φαιδρότητας. Στο διάλειμμα της εκπομπής ο μεν Κεφαλογιάννης απαίτησε να φύγει ο Κατρούγκαλος μέσα σε πέντε λεπτά, αλλιώς θα τον πλακώσει στο ξύλο, ο δε Κατρούγκαλος του απάντησε με το (υψηλού καθηγητικού στιλ) ελληνικότατον «θα μου κλάσεις τα αρχίδια»). Και μετά… δεν έγινε τίποτα.

Τι θα έπρεπε να γίνει. Πρώτον, ο Κεφαλογιάννης να μη φερθεί σαν (τζάμπα) μάγκας. Να εξηγήσει από την πρώτη στιγμή ότι ο πατέρας του δεν είχε καμιά σχέση με αυτό που έλεγε ο Κατρούγκαλος. Κι αν εκείνος δεν το καταλάβαινε, να το έλεγε στους παρουσιαστές της εκπομπής, με την απαίτηση ο Κατρούγκαλος να ανακαλέσει και να ζητήσει συγγνώμη. Κι αν πάλι εκείνος δεν το καταλάβαινε, να αποχωρούσε απο την εκπομπή (αν, πριν φύγει, χρησιμοποιούσε τη μέθοδο του δημοσίου εμπτυσμού, θα ήταν δικαιολογημένος). Εκείνα τα επαναλαμβανόμενα «είσθε ηλίθιος και ανόητος» ήταν ατελέσφορα και η απειλή «θα σε δείρω» τζάμπα μαγκιά.

Δεύτερον, ο Κατρούγκαλος, αφού κατάλαβε ότι είχε κάνει ένα μεγάλο λάθος (η άγνοια δεν είναι ελαφρυντικό στην περίπτωσή του), έπρεπε να βγει δημόσια και να το παραδεχθεί. Εστω εκ των υστέρων. Δεν είδα καμιά τέτοια ανακοίνωσή του.

Δεν εξισώνω τις δύο περιπτώσεις. Η τζάμπα μαγκιά του Κεφαλογιάννη δεν είναι ίδια βαρύτητας με την αθλιότητα του Κατρούγκαλου. Πόσο μάλλον που αυτός είναι νέο πολιτικό πρόσωπο και, όπως γράφει στην ιστοσελίδα του, από νέος έχει υιοθετήσει «το ανθρωπιστικό μήνυμα των ιδεών της Αριστεράς».
Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να αποδοκιμάσει (δημόσια, όχι με «σου-ξου-ψου») τη συμπεριφορά του ευρωβουλευτή του, δείχνει ότι έχει πιάσει το νόημα. Για να κατακτήσει την εξουσία χρειάζεται τους πάντες. Και για να την ασκήσει, επίσης. Οι κατρουγκαλισμοί είναι απαραίτητοι στην πολιτική. Στυγνός ρεαλισμός.

http://www.protagon.gr/ 30 – 6 – 2014