Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014

Ο θρήνος είναι υπερβολή


Ο θρήνος είναι υπερβολή, που σε βγάζει
απ' τ' αδιέξοδο
Όταν ο νους συνάξει το σκοτάδι
γύρω απ' τα όριά του
Απ' το ασυνείδητο αποξενώνεται
κι ο εαυτός του τον τυραννάει
Οι ακοίμητες ιδέες έχουν ξεθωριάσει, ο χρόνος
δεν κυλάει...

Η ζωή σκότωσε τη χαρά του
μόνος κι αβοήθητος την πολεμάει, με σύμμαχο
τη μοναξιά του, κι ούτε στιγμή δεν ξαποσταίνει
μέχρι την ήττα, την καταστροφή
Ξεχνάει πως πάνω απ' τα ερείπιά του κάποτε
θ' ανθίσει το χαμόγελο και θα ξαναγεννηθεί
Δίχως της λύτρωσης το μαχαίρι να τον χτυπάει
να τον κομματιάζει, δίχως να τον απειλεί
Σου θυμίζει, πως ο πόνος ο αληθινός
όσο και να σε πληγώνει, μπορεί να γιατρευτεί
Κι ο άλλος που σε πολεμάει και δεν έχεις όπλο
ν' αντισταθείς, θα σε κατασπαράξει
Ο θρήνος είναι υπερβολή, που με πίκρα
σε μεθάει, τη συμφορά για να ξεχάσεις.












Κάρολος Μεσσηνέζης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου