Προδοσία

Πάνω στην άμμο έχτισα
Στη λύπη εμπιστεύθηκα τη ζωή μου
Με μαύρες κορδέλες στόλισα τις αναμνήσεις
Το μέλλον έβαλα στη φυλακή
Με το αίμα μου χάραξα το δρόμο
της αρετής

Και ξαφνικά, σε μια στιγμή, μια δύναμη ένιωσα
μες στην ψυχή, τη μελαγχολία που με συγκλόνιζε
να εξαφανίζει...

Και την υπόστασή μου
ν' ανεβάζει στις πιο ψηλές κορφές της
Εκεί που η φιλοδοξία βασιλεύει
Και γιατρεύει την αρρωστημένη
απ' την αμαρτία συνείδηση

Όμως, γρήγορα με γκρέμισε
στα βάραθρα η αμφιβολία
Αλλά δεν μπόρεσε τα αισθήματά μου
να σκοτώσει
Τις ψευδαισθήσεις μου να καταλύσει
Και καθηλωμένο εκεί να με κρατήσει
Και την πίστη να εμποδίσει να με ταξιδέψει μακριά
Να μη με φτάνουν
οι τυφλές επιρροές της δυστυχίας
Που πιο πριν μ' έκαναν
τόσο πολύ να υποφέρω

Κι έτσι βγήκα
απ' του πνεύματός μου τ' αδιέξοδα.

Κάρολος Μεσσηνέζης