Ο
ήλιος γερνάει στη φωτιά του
το κύμα ξεψυχάει στους αφρούς του
οι πίκρες ξεδιψάνε με το αίμα της ζωής.
το κύμα ξεψυχάει στους αφρούς του
οι πίκρες ξεδιψάνε με το αίμα της ζωής.
Θύελλες
νανουρίζουν την οργή
δυστυχίες γλυκαίνουν τον πόνο...
δυστυχίες γλυκαίνουν τον πόνο...
Λίγη βλάστηση χρειάζεται
η ψυχή στη μοναξιά της
για να ζήσει.
Της
μελαγχολίας ο άνεμος
ξεριζώνει των ονείρων
τα δέντρα.
Πάνω απ' της αρετής το πτώμα
η φιλοδοξία περνάει
και σκοτώνει τις ενοχές...
ξεριζώνει των ονείρων
τα δέντρα.
Πάνω απ' της αρετής το πτώμα
η φιλοδοξία περνάει
και σκοτώνει τις ενοχές...
Εξαιρετικό. Συγχαρητήρια.
ΑπάντησηΔιαγραφή