Αζόρ με φραγκόσυκα
Αν η μοντέρνα κουζίνα σάς φαίνεται εξεζητημένη, πού να δείτε τι άρεσε στους Αμερικανούς ιθαγενείς πριν από 9.260 χρόνια: υπολείμματα ενός δείπνου, που βρέθηκαν μέσα σε απολιθωμένα ανθρώπινα περιττώματα, δείχνουν ότι το κρέας σκύλου ταιριάζει πολύ με τα φραγκόσυκα...
Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, δημοσιευμένη στο American Journal of Physical Anthropology, τα ευρήματα σε μια σπηλιά του Τέξας αντιστοιχούν «στις αρχαιότερες αδιάσειστες αποδείξεις για την παρουσία κατοικίδιων σκύλων στο Νέο Κόσμο».
«Είμαι επίσης σχεδόν σίγουρος ότι πρόκειται για τις αρχαιότερες άμεσες ενδείξεις για την κατανάλωση σκύλων στο Νέο Κόσμο» δηλώνει ο Σάμιουελ Μπέλκαμ σχολιάζοντας τη μελέτη του στο δικτυακό τόπο του Science.Ο Μπέλκαμ ήταν μέλος της ερευνητικής ομάδας με επικεφαλής τον Ραούλ Τίτο του Πανεπιστημίου της Οκλαχόμα. Στο πλαίσιο της διπλωματικής του εργασίας, εξέτασε διάφορα κόκαλα που βρέθηκαν μέσα σε έναν ανθρώπινο κοπρόλιθο -δηλαδή ένα απολιθωμένο κόπρανο- από μια σπηλιά του Τέξας.Πολλά από τα κόκαλα προέρχονταν από ψάρια, πτηνά και τρωκτικά, ένα όμως ήταν πιο μεγάλο και ασυνήθιστο. Οι ανατομική εξέταση έδειξε ότι επρόκειτο για το κατώτερο τμήμα από το κρανίο ενός σκύλου μετρίου μεγέθους, με βάρος από 12 έως16 κιλά .Προκειμένου όμως να βεβαιωθούν για αυτό το αναπάντεχο συμπέρασμα, οι ερευνητές το επιβεβαίωσαν με γενετικές εξετάσεις. Η ηλικία του κοπρόλιθου και το ιστού προσδιορίστηκε με ραδιοχρονολόγηση άνθρακα στα κουκούτσια φραγκόσυκου που βρέθηκαν στο απολίθωμα.Σύμφωνα με τους ερευνητές, πρόκειται για τις πρώτες, άμεσες και πειστικές ενδείξεις για την κατανάλωση σκύλων από τους ιθαγενείς της Νοτίου Αμερικής. Ακόμα αρχαιότερα οστά σκύλου, ηλικίας περίπου 9.400 ετών, είχαν εντοπιστεί παλαιότερα στο Τέξας, ωστόσο η χρονολόγηση και η σημασία τους είχαν αμφισβητηθεί από τους ανθρωπολόγους.Οι πιστοί φίλοι του ανθρώπου, εξάλλου, είναι γνωστό ότι ήταν βασικό πιάτο στο μενού πολλών αμερικανικών πολιτισμών, τουλάχιστον πριν από την άφιξη των εισβολέων από την Ευρώπη. Καλόπιστοι και φιλικοί, οι σκύλοι είναι εξάλλου εύκολοι στην εκτροφή. Θα μπορούσε, βέβαια, να είναι αποκλειστικά θέμα γεύσης: Αν πιστέψουμε τον Νορβηγό εξερευνητή Ρόαλντ Άμουδσεν, ο οποίος αναγκάστηκε να φάει κάποια από τα σκυλιά που έσερναν το έλκηθρό του στην Ανταρκτική το 1912, το να τρώει κανείς σκύλους είναι «κάθε άλλο παρά δύσκολο», αφού, όπως καταθέτει, το κρέας τους είναι νοστιμότατο.
Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, δημοσιευμένη στο American Journal of Physical Anthropology, τα ευρήματα σε μια σπηλιά του Τέξας αντιστοιχούν «στις αρχαιότερες αδιάσειστες αποδείξεις για την παρουσία κατοικίδιων σκύλων στο Νέο Κόσμο».
«Είμαι επίσης σχεδόν σίγουρος ότι πρόκειται για τις αρχαιότερες άμεσες ενδείξεις για την κατανάλωση σκύλων στο Νέο Κόσμο» δηλώνει ο Σάμιουελ Μπέλκαμ σχολιάζοντας τη μελέτη του στο δικτυακό τόπο του Science.Ο Μπέλκαμ ήταν μέλος της ερευνητικής ομάδας με επικεφαλής τον Ραούλ Τίτο του Πανεπιστημίου της Οκλαχόμα. Στο πλαίσιο της διπλωματικής του εργασίας, εξέτασε διάφορα κόκαλα που βρέθηκαν μέσα σε έναν ανθρώπινο κοπρόλιθο -δηλαδή ένα απολιθωμένο κόπρανο- από μια σπηλιά του Τέξας.Πολλά από τα κόκαλα προέρχονταν από ψάρια, πτηνά και τρωκτικά, ένα όμως ήταν πιο μεγάλο και ασυνήθιστο. Οι ανατομική εξέταση έδειξε ότι επρόκειτο για το κατώτερο τμήμα από το κρανίο ενός σκύλου μετρίου μεγέθους, με βάρος από 12 έως
Newsroom ΔΟΛ 9 – 5 – 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου