Κυριακή 13 Απριλίου 2014

Γνωριμία


Σε δύσκολες ώρες
την ερμήνεψα
κρατούσε στα μάτια το μυστικό
και δεν της το πήρα
της τραγουδούσαν γλυκά τα ρυάκια
χωρίς να τ' αφουγκράζομαι
έδιωχνε το σκοτάδι απ' την ψυχή
χωρίς να το καταλαβαίνω...

Με της λύρας τη φωνή συντροφιά
αγρυπνούσα
μέχρι να 'ρθει
η αυγή
και να φύγει η νύχτα.
Όταν εξαντλούσα τα δάκρυα
έβλεπα τη μορφή της
που ήταν όλου του κόσμου
η απαντοχή
του ήλιου το μυστικό
η ανάμνηση των άστρων.
Κι όταν τα φύλλα θρόιζαν στον άνεμο
της ζωής το τραγούδι
αυτή μου ψιθύριζε:
«Η αλήθεια χάνεται στους κήπους
καθώς τη χτυπούν του ήλιου τα δόρατα
της αστροφεγγιάς οι σαΐτες».
Τότες σκορπίζονταν της ψυχής τα σύννεφα
κι όλες της αγρύπνιας οι φωτιές ανάβανε
και στήνανε χορό οι ευτυχίες.












Κάρολος Μεσσηνέζης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου