
Οι καλικάντζαροι έρχονται κάθε χρόνο πάνω στη γη την παραμονή των Χριστουγέννων, χιλιάδες, αμέτρητοι
καλικάντζαροι και παραμένουν μέχρι τα ξημερώματα της γιορτής του Σταυρού.
Μάλιστα, ο ένας, που είναι και κουτσός, έρχεται μια μέρα νωρίτερα γιατί
ξεκινάει το ταξίδι του πολύ πιο νωρίς. Είναι πλάσματα κατάμαυρα, μικρόσωμα και
ευκίνητα, τριχωτά και κακομούτσουνα με καμπούρα και κατσούλα, κοκαλιάρικα πόδια
και μυτερά νύχτια, που γρατσουνίζουν τα πάντα, με μικρά βαθουλά μάτια και δασιά
φρύδια, με μια μακριά ουρά, μαλλιαρή στην άκρη, που τη χώνουν παντού. Έχουν
μεγάλη ευκινησία, σκαρφαλώνουν στα δέντρα, στις στέγες των σπιτιών, τρυπώνουν
από τις καμινάδες και τους φεγγίτες, κρύβονται στα κοτέτσια και τα χαμοκέλια,
τα χαλάσματα και τα ερημόσπιτα, τα ρέματα και τις βατιώνες. Ξεφυτρώνουν με το
σούρουπο και εξαφανίζονται με το πρωινό λάλημα του πετεινού. Είναι πειραχτήρια,
δεν αφήνουν τίποτα ανέγγιχτο, ανθρώπους και πράγματα. Ενοχλούν, πειράζουν,
περιγελούν, κοροϊδεύουν, ανακατεύουν, αρπάζουν, βασανίζουν...