Χάθηκε η ομορφιά

Χάθηκε η ομορφιά
κι έμεινε η καρδιά χωρίς αγάπη
Στέρεψαν οι πηγές της έμπνευσης
Ξεψύχησε το πάθος
που συγκλόνιζε τη νιότη

Ένα αντίο χρειάστηκε να ειπωθεί
στην ιστορία...

Για να υποτάξει τη γνώση ο νους
να καταλύσει της ψυχής το φως
το αιώνιο σκοτάδι
Να στήσουν οι έρωτες χορό
μπροστά στης έκπληξης τα μάτια
Να μην ξαναδώσει ο άγγελος
τον κρίνο στη Μαρία
Τη νέα εποχή η περιπέτεια των ιδεών
να φέρει

Χάθηκε η ομορφιά
κι έμεινε η καρδιά χωρίς αγάπη
Δεν βγήκαν αληθινές οι προφητείες
Έγινε ρηχός ο λόγος
Η σοφία στην τύχη
το πεπρωμένο εμπιστεύθηκε

Πρέπει ν' αλλάξει ο κόσμος όλος
Να είναι το άγνωστο
της ζωής το τέλος κι η αρχή
Να μην έχει η αλήθεια
των ιδανικών το χρώμα
Που ξεγελάει το πνεύμα
Κι αποκοιμίζει τη στιγμή, η ανάμνηση
σαν μακρινός ήχος μουσικής
το αρχέγονο αίσθημα να ξυπνάει

Χάθηκε η ομορφιά
κι έμεινε η καρδιά χωρίς αγάπη...

Κάρολος Μεσσηνέζης